Αναρρίχηση στο Παγγαίο

του Γιώργου Κολώνη

Το Παγγαίο δεσπόζει ΒΔ του Νομού Καβάλας. Έχει μήκος 40 χλμ. και πλάτος 20 χλμ. Είναι ένα βουνό απλωμένο σε μεγάλο μήκος και πλάτος με μια περιοχή κορυφών εκτεταμένη η οποία δεν έχει δημιουργήσει γεωλογικά φαινόμενα τέτοια ώστε να διακρίνουμε ορθοπλαγιές με μεγάλες υψομετρικές διαφορές. Ωστόσο, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον η ύπαρξη στην βόρεια και βορειοανατολική πλευρά των κορυφών του Τρίκορφου, μιας σειράς από κάθετους βράχους, μυτίκια και πύργους, με υψομετρικές διαφορές 150-250 μέτρα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως ένα αξιόλογο αναρριχητικό πεδίο.

Στη βορινή πλευρά του Τρίκορφου επικεντρώνεται το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των αναρριχητών το χειμώνα. Τα λούκια που σχηματίζονται σ' αυτή την πλευρά κρατούν πάντα χιόνι και τις περισσότερες φορές αρκετά παγωμένο, επειδή ο ήλιος δεν τα βλέπει στο μεγαλύτερο μέρος της μέρας. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60, οι Θεσσαλονικείς κυρίως αναρριχητές επισκέφθηκαν την περιοχή και έδωσαν τις πρώτες καλοκαιρινές και χειμερινές γραμμές. Από τις πρώτες διαδρομές είναι η "Κλασική" στις 26-12-63 από τους Γουναρίδη- Γαληνό-Νάστο - Γεωργιάδη και η "Ανώνυμη" των Σπανούδη- Παντούλα- Ιωαννίδη, στις 25-10-1965.

Με το πέρασμα του χρόνου πολλοί αναρριχητές της Βόρειας Ελλάδας και ορισμένοι Αθηναίοι, αλλά περισσότερο οι Καβαλιώτες, πρόσθεσαν στο πεδίο αξιόλογες γραμμές που μέχρι σήμερα παραμένουν κλασικές και δέχονται κάθε χρόνο αρκετές επαναλήψεις. Από τις καλοκαιρινές, στη βορινή πλαγιά σημαντικότερες είναι οι "Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας" V, 150μ. στις 13-6-82 από τους Χατζηβαρσάνη- Τσιλίδου, ο "Άσωτος" V 150μ. των Μπουντόλα-Δελημπαλτά- Σπανούδη στις 13-6-82 και η "Πρώτη Άνοιξη" VI-150μ. των Παπαποστόλου - Θεοδώρου -Χαλκιδαίου . Στην Βορειοανατολική πλευρά, ο "Πύργος" IV+ 120μ. στις 27-6-81, των Παπαποστόλου -Πρασίνη και η "Τζώνυ" IV+ 120μ. των Ραζάκου - Μούστρη στις 19-6-83 είναι κάποιες από τις σημαντικότερες.

Από τις πιο σύγχρονες χειμερινές στη Βόρεια και Βορειοανατολική πλευρά διακρίνουμε το "Κρυφό Λούκι", τον "Παπατρέχα", το "Εγκεφαλικό" και την "Αλπίσια" στη Βόρεια όψη ενώ δεν είναι λίγες οι χειμερινές της Βορειοανατολικής πλευράς, μικρά λούκια με ανάπτυγμα μέχρι και 80 μέτρα που ανοίχθηκαν για να εξυπηρετήσουν κυρίως σχολές

χειμερινής αναρρίχησης οι οποίες πολύ συχνά γίνονται στο Παγγαίο. Οι πιο γνωστές το "Λούκι του Πράσινη" και το "Λούκι του Κασίν".

Τα τελευταία χρόνια, με τη ραγδαία ανάπτυξη της αθλητικής αναρρίχησης και των υψηλών βαθμολογιών, δημιουργήθηκαν στο Παγγαίο αρκετές γραμμές με υψηλό βαθμό δυσκολίας και έντονο ενδιαφέρον. Αυτές που ξεχωρίζουν είναι ο "Πίτερ Παν" VII- 200μ. των Βακόνδιου- Μανόλη και τα "Δίεδρα του Άσπρου Βράχου" VII- 200μ. των Χατζηζυρλή-Κολώνη. Πέραν του μεγάλου ενδιαφέροντος που έχει η περιοχή του Τρίκορφου, ένα μικρότερο σύμπλεγμα βράχων κάτω από τα λυόμενα των Δασικών με υψομετρική διαφορά 100-130 μ., έχει δημιουργήσει ένα μικρό αναρριχητικό πεδίο για καλοκαιρινές διαδρομές μέχρι και αργά το χειμώνα. Οι πιο δημοφιλείς από αυτές, το "Στελιό" και η "Κόψη του Μανώλη" των Τσιλογιώργη- Χατζηζυρλή.

Ολοκληρώνοντας, για τους επίδοξους αναρριχητές του Παγγαίου, να πούμε ότι το ανάγλυφο του βράχου προσφέρεται για ασφαλή αναρρίχηση στις διαδρομές που δέχονται συχνές επαναλήψεις χωρίς, όμως, να υπάρχουν μόνιμες ασφάλειες και χωρίς να λείπουν τα σαθρά. Οι διαδρομές είναι βουνίσιες και οι αναρριχητές πρέπει να ξεκινούν με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Για την περιοχή δεν υπάρχει αναρριχητικός οδηγός, παρά μόνο, οι δημοσιεύσεις των ορειβατικών περιοδικών.

(Χρήσιμες πληροφορίες για το κείμενο, δόθηκαν από το αρχείο των Θόδωρου Παπαποστόλου και Θεόφιλου Χατζηζυρλή των οποίων το έργο για τη διαφύλαξη-καταγραφή και μεταφορά των πληροφοριών στους νεώτερους είναι σημαντικότατη.)