• «Αστράκα», μου έρχεται στο νου η φωτογραφία της Μαρίας της Καλογιώργη, της συγκατοίκου μου στο αντίσκηνο, λίγο πριν κοιμηθούμε. Η σκιά του βουνού επιβλητική – τέλειο φόντο για τα χιλιάδες αστέρια που φώτιζαν τον ουρανό.

• «Δρακόλιμνη», τις φιλοσοφικές αναζητήσεις στο δρόμο για τη Λίμνη, με αφορμή τις μέχρι τώρα ζωές μας.

• «Μικρό Πάπιγκο»: Απαγορευμένη περιοχή για τα αυτοκίνητα, έρημα δρομάκια, ησυχία και χαλάσματα σπιτιών κάπου – κάπου, και η … βουτιά της Παρασκευής στους θάμνους, την ώρα που ατενίζαμε απορροφημένες τ’ αστέρια!

• «4η Βρύση πριν το καταφύγιο»: Θέα που ξεκουράζει τα μάτια της ψυχής και ευκαιρία να τα πω με τη φίλη μου την Τάνια, που μας άφησε για τη Γερμανία.

• «i-pod και Amy Winehouse»: Η ανακάλυψη και των δύο υπό τη σκιά της Αστράκας -με εφηβικό ενθουσιασμό- από γνωστό συγγραφέα.

• Wonderwall των Oasis: Στάση για ξεμούδιασμα και χορό στη μέση της διαδρομής.

• No surprises: Η φωνή του Τομ Γιορκ να αντηχεί στο σούρουπο καθώς πλησιάζαμε το Μεγάλο Πάπιγκο.

• Και φυσικά έχω να πω τα καλύτερα για το ε-ξαι-ρε-τι-κό καζαντιπί με πορτοκάλι, στο ζαχαροπλαστείο της Βέροιας, και για την αριστοτεχνική διευθέτηση από την αρχηγό της εκδρομής του ποιος θα κοιμηθεί με ποιον στα αντίσκηνα! (Τόσο αριστοτεχνική που δεν προέκυψε ούτε ένα ειδύλλιο, παρά την τόσο ρομαντική τοποθεσία.)

*Αφιερωμένο στο Λάμπρο, κίνητρο για να συναντηθούμε σύντομα στην επόμενη πορεία.