Βρισκόμασταν ήδη στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν ξεκινούσε το ταξίδι μας για τις Ιταλικές και Ελβετικές Άλπεις. Ένα ταξίδι που περιμέναμε με ιδιαίτερη ανυπομονησία, σαν μικρά παιδιά, από το Μάρτιο ακόμα, όταν ξεκινούσαν οι πρώτες ενέργειες για τη διοργάνωσή του. Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού λοιπόν, όπου το σύνηθες επιβάλλει μία ανάλαφρη προετοιμασία για την εξόρμηση σε κάποια από τις αμέτρητες παραλίες της χώρας μας, εμείς καλούμασταν να προετοιμάσουμε τον πλήρη ορειβατικό εξοπλισμό μας, με σκοπό να επισκεφτούμε έναν από τους μεγαλύτερους ορεινούς όγκους στην οροσειρά των Άλπεων.
Το trekking μας διαδραματίστηκε, όπως ήταν προγραμματισμένο, στα σύνορα Ιταλίας και Ελβετίας και συγκεκριμένα στα ίχνη της αρχαίας γερμανόφωνης φυλής των Walser, υπό τη σκιά των Monte Rosa και του θρυλικού Matterhorn. Το ορεινό συγκρότημα Monte Rosa είναι ένα απομονωμένο τμήμα των Πένινων Άλπεων και συνορεύει προς Βορρά με την Ελβετία και προς Νότο με την Ιταλία. Καλύπτεται από αιώνιους εκτεταμένους παγετώνες και συγκεντρώνει 10 κορφές πάνω από 4000μ.
Η δική μας πορεία ξεκίνησε από την κοιλάδα του Gressoney, στη Βόρειο Ιταλία, από υψόμετρο 1840μ και κάλυψε τα 110 από τα 133χλμ της συνολικής κυκλικής διαδρομής. Ανάμεσα στο υψόμετρο των 1840 και 3200μ συναντά κανείς κοιλάδες, αλπικά λιβάδια και ορεινάπεράσματα άφθαστης ομορφιάς, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, καθώς και πλήθος παραδοσιακών οικισμών. Κάτω από τα 2000μ υπάρχουν απέραντα καταπράσινα αλπικά λιβάδια, που ήδη από τα μέσα του Ιουνίου χρωματίζονται από την πλούσια ανθοφορία των φυτών, όπως το Alpenrose με το έντονο κατακόκκινο χρώμα του. Τα άνθη αυτά, εκτός από τα χρώματα, προσφέρουν και την μεθυστική μυρωδιά τους στην ατμόσφαιρα, μαγεύοντας ακόμα και τον πιο δύσπιστο φυσιολάτρη. Σ’ αυτά τα υψόμετρα οι τυχεροί και παρατηρητικοί πεζοπόροι θα συναντήσουν και τις ιδιαίτερα χαριτωμένες μαρμότες, ένα είδος μεγάλου σκίουρου.
Από ένα τόσο ειδυλλιακό τοπίο δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει και το υδάτινο στοιχείο. Τα απέραντα αλπικά λιβάδια και οι κοιλάδες αποτελούν διέξοδο για τους αιώνια διατηρημένους παγετώνες, που τους καλοκαιρινούς μήνες, απλώς, μειώνουν κάπωςτον όγκο τους. Τροφοδοτούν έτσι όλες αυτές τις εκτάσεις με πλήθος από ποτάμια, καταρράκτες και ρυάκια. Ο ήχος του τρεχούμενου νερού σε συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας κι έρχεται να συμπληρώσει αρμονικά τη γιορτή όλων των αισθήσεων.
Τελικός μας προορισμός ήταν η χαρακτηριστική πυραμίδα του Matterhorn, με συνολικό υψόμετρο 4478μ, εθνικό σύμβολο των ελβετικών Άλπεων. Είναι το έβδομο ψηλότερο βουνό των Άλπεων κι αποτελεί έναν από τους πλέον όμορφους και φημισμένους προορισμούς. Καθώς ανεβαίνει κανείς είναι αδύνατον να μη νιώσει δέος. Λίγα μέτρα κάτω από το καταφύγιο αρχίζουν να εμφανίζονται κάποιες πρωτόγνωρες αισθήσεις σε μυαλό και σε σώμα. Ορισμένοι το αποδίδουν στο υψόμετρο, καθώς πάνω από τα 3000μ στους πιο ευαίσθητους οργανισμούς κάποια ελαφριάς μορφής συμπτώματα είναι αναμενόμενο να προκληθούν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόλις βρεθείς στο καταφύγιο η ομορφιά του τοπίου επαναφέρει κάθε αίσθηση στα φυσιολογικά της επίπεδα, έτσι ώστε μπορείς να γευτείς την απέραντη ομορφιά που ξεδιπλώνεται κάτω από τα πόδια σου.