Επικοινωνία
Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καβάλας 1933
Τα γραφεία του Συλλόγου είναι ανοικτά κάθε Πέμπτη από τις 21:00 μέχρι τις 22:30.
Διεύθυνση: Βότση 5
Τ.Κ.: 65403
Πόλη: Καβάλα
e_mail: mail@eoskavalas.gr
facebook: https://www.facebook.com/eoskavalas1933
site: http://www.eoskavalas.gr
Search
Super User
Το πιο γνωστό και αξιοποιημένο μονοπάτι στην Ικαρία είναι αυτό που συνδέει τo χωριό Μαυράτο με το Καψαλινό Κάστρο και στην συνέχεια με το Καραβόσταμο. Η κατάσταση του μονοπατιού είναι σε πολύ καλή κατάσταση αφού έχει καθαριστεί και συντηρηθεί πρόσφατα. Η διαδρομή ξεκινάει από το κέντρο του χωριού Μαυράτο όπου ακολουθούμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο που μας οδηγεί στην Εκκλησία του χωριού.
(2 ώρες)
Το μονοπάτι αυτό διασχίζει το φαράγγι του Χάλαρη του μεγαλύτερου ποταμού της Ικαρίας και έχει επισκευαστεί και σηματοδοτηθεί από εθελοντές της SCI Hellas και την Κίνηση Πολιτών Ραχών Ικαρίας. Ακολουθούμε τον δρόμο από Να προς Καρκινάγρι όπου σε 500 μέτρα συναντάμε τον ποταμό Χάλαρη. Στο σημείο αυτό υπάρχει πινακίδα που δείχνει την αρχή της διαδρομής.
(3,5 ώρες)
Η διαδρομή αυτή είναι η συνέχεια της διαδρομής Χρυσόστομο - Πούντα με κατεύθυνση προς τα δυτικά. Απέναντι από το εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου στην Πούντα (βλ. διαδρομή Χρυσόστομο - Πούντα) προς τα δυτικά ανηφορίζουμε την ρεματιά στο μικρό δάσος από πρίνους που υπάρχει και συναντάμε το μονοπάτι ακριβώς πάνω από το δάσος στην πετρώδη πλαγιά.
(2,5 ώρες)
Ακολουθούμε την διαδρομή Πούντα – Αμμούδια όπως περιγράφεται στην αντίστοιχη ενότητα μέχρι την θέση Σταυρί. Στο σημείο αυτό στρίβουμε αριστερά προς τα νότια και ακολουθούμε το κατηφορικό μονοπάτι που μας οδηγεί στην απότομη πλαγιά. Το μονοπάτι λαξευμένο στο βράχο σε αρκετά σημεία και ευδιάκριτο σε όλο του το μήκος με διαδοχικά ζικ-ζακ χάνει έδαφος και διέρχεται κάτω από τα απότομα βράχια της ορθοπλαγιάς του Παπουτσοκρύφτη.
(3,5 ώρες)
Το μονοπάτι αυτό είναι ένα από τα ομορφότερα της Ικαρίας. Κατασκευάσθηκε στο παρελθόν για να αποτελεί την κυρία οδό επικοινωνίας της δυτικής μεριάς του νησιού με την πρωτεύουσα, τον Αγ. Κήρυκο. Και γι’ αυτό, παρόλο που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια, διατηρείτε σε πολύ καλή κατάσταση.
(3 ώρες)
Από την πλατεία του Χριστού των Ραχών παίρνουμε την κυκλική πορεία του γύρου των Ραχών ακολουθώντας τις κόκκινες πατημασιές προς το χωριό Καρυδιές. Στο σημείο 9 της πορείας (ο γύρος των Ραχών έχει αριθμημένα σημεία με ανάλογες ταμπέλες στη διαδρομή) στρίβουμε δεξιά όπως δείχνει και η ταμπέλα στον πέτρινο τοίχο για να κατευθυνθούμε προς τα Αμμούδια και τον Μαγγανίτη.
κάτι από το 8ο φεστιβάλ Κοσμόπολις, 2008
(του Βασίλη Κυριλλίδη)Για πρώτη φορά με τη συμμετοχή του συλλόγου μας. Καλαίσθητο στήσιμο, με υλικό πλούσιο, και την καλή συντροφιά να ξεπερνά κατά πολύ το υποχρεωτικό τής παρουσίας, αποδεικνύοντας αβάσιμο το φόβο - εν μέσω γαρ καλοκαιρινών διακοπών, αδειών κι απουσιών - της επιφόρτισης του βάρους σε λίγους. Πέντε μέρες που διασκεδάσαμε τη συναναστροφή μας με τον κόσμο, παρακολουθώντας τις χίλιες φωτογραφίες να εναλλάσσονται στην οθόνη, νιώθοντας οι ίδιοι μας ένα μικρό, αυτόνομο, αλλά ταυτόχρονα ενσωματωμένο κι ενεργό κομμάτι ενός πολύχρωμου παγκόσμιου συνόλου.
Κι αν έπρεπε να συγκρατήσω μια και μόνη στιγμή του πενθημέρου, θα επέλεγα την παρακάτω: παραδίδοντας το διαφημιστικό υλικό στα χέρια ενός γνωστού που είχα καιρό να δω, και προσπαθώντας να τον πείσω για μια πρώτη του επαφή με την ορεινή ομορφιά μέσω του συλλόγου μας, βρέθηκα αποδέκτης λόγων, που δεν θυμάμαι επακριβώς, μπορώ όμως πολύ καλά ν’ αποδώσω το περιεχόμενό τους. “Το ξέρω πως είναι όμορφα τα βουνά, αλλά έχω ακούσει πως μαζί σας τα βουνά είναι καλύτερα. Είστε η πιο καλή παρέα. Ένας για όλους, κι όλοι για έναν”.
Κι αν έπρεπε να συγκρατήσω μια και μόνη στιγμή του πενθημέρου, θα επέλεγα την παρακάτω: παραδίδοντας το διαφημιστικό υλικό στα χέρια ενός γνωστού που είχα καιρό να δω, και προσπαθώντας να τον πείσω για μια πρώτη του επαφή με την ορεινή ομορφιά μέσω του συλλόγου μας, βρέθηκα αποδέκτης λόγων, που δεν θυμάμαι επακριβώς, μπορώ όμως πολύ καλά ν’ αποδώσω το περιεχόμενό τους. “Το ξέρω πως είναι όμορφα τα βουνά, αλλά έχω ακούσει πως μαζί σας τα βουνά είναι καλύτερα. Είστε η πιο καλή παρέα. Ένας για όλους, κι όλοι για έναν”.
Έχοντας για χρόνια διαολιστεί εισπράττοντας το χαρακτηρισμό του Ε.Ο.Σ. ως κλειστού κλαμπ μιας περιορισμένης κάστας, η κουβέντα του φίλου ήχησε ως η καλύτερη δικαίωση, προς μια φυσική κι αυτονόητη για μας συμπεριφορά 20 χρόνων.
Είναι άραγε κι αυτό απόρροια υποκειμενικής διάθεσης; 
η ιστοσελίδα του συλλόγου
(του Βασίλη Κυριλλίδη)
Υπάρχουν λόγοι που δεν υπαγορεύονται ρητά, βρίσκουν όμως αυτόβουλη εφαρμογή και αποθαρρύνουν την ανάδειξη του ενός μέσα στο συλλογικό αποτέλεσμα. Ούτε εμάς τους ίδιους μας ενδιαφέρει να θυμόμαστε πια πέτρα κουβαλήσαμε και σε ποιο σημείο του συνολικού οικοδομήματος την αποθέσαμε. Σπίθες φωτίζουν κατά καιρούς περιστατικά μνήμης, σβήνουν όμως ξανά, αφήνοντας μόνο μια γενικότερη αίσθηση συντροφικής και ομαδικής συνεργασίας. Σε ορισμένες, όμως, περιπτώσεις ίσως είναι καλό να τονίζεται η συνεισφορά κάποιου, ο οποίος ανέλαβε προσωπικά κι έφερε εξ ολοκλήρου σε πέρας, έναν σημαντικό τομέα. Από την άλλη μεριά, παραμένει δύσκολο κάτι τέτοιο, εάν ο ίδιος δεν επιθυμεί το διαχωρισμό του από τη γενικότερη συνεισφορά. Πόσο μάλλον όταν, σε κάθε σχεδόν τμήμα του συλλόγου, υπάρχουν άτομα τα οποία σήκωσαν εμφανώς περισσότερο βάρος, παραμένουν όμως παρόμοια προσηλωμένα στην αρχή, σύμφωνα με την οποία η ευρύχωρη διάθεση υπερτερεί της ακριβοδίκαιης κατανομής περγαμηνών.Με λιγότερο ή περισσότερο τονισμένη την προσφορά του Θανάση Δασκαλούδη, η ιστοσελίδα του συλλόγου λειτουργεί χάρη στις ατέλειωτες ώρες της προσωπικής του προσπάθειας και φέρνει τον Ε.Ο.Σ. στη γραμμή της νέας εποχής. Κι όσοι την επισκέπτονται, ιδίως οι γνώστες του αντικειμένου, αναγνωρίζουν σ’ αυτήν όχι μόνο μια συνηθισμένη ηλεκτρονική παρουσία, αλλά μια υποδειγματική, πλούσια και διαρκώς ενημερωμένη ψηφιακή εστία, το κόστος της οποίας θα ξέφευγε κατά πολύ των δυνατοτήτων, ακόμα και περισσότερο κραταιών του Ε.Ο.Σ. Καβάλας ταμείων. Βρίσκεται στη διάθεση του κάθε επισκέπτη, κι επιβάλει, ακόμα και στις πιο σθεναρές αναστολές των οπαδών της χαρτικής σχολής, την αποδοχή του καινούργιου.
η εκδοτική ομάδα
(του Βασίλη Κυριλλίδη)Ο τίτλος υπονοεί τον αρκετό καιρό κατά τον οποίο η εκδοτική ομάδα, Το Μέλι των Γκρεμών, ξέχασε τα υλικά της στο ντουλάπι. Ίσως επειδή λανθασμένα θεώρησε πως ο κύκλος έκλεισε και πως το τελικό αποτέλεσμα έχει, έτσι κι αλλιώς, υπερβάλλει κατά πολύ τις δυνατότητες, όχι απλώς ενός επαρχιακού αθλητικού σωματείου, αλλά και κάθε συλλόγου που κυκλοφορεί επάξια την πολιτιστική του σφραγίδα στην πόλη. Ξαναπήρε μπρος, όταν η συγκυρία την έκανε ν’ αναλογισθεί πως κάποιες διαδρομές δεν έχουν τέλος, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ποτέ δεν βαριέσαι ν’ ανεβαίνεις στ’ αγαπημένα σου βουνά. Η χαρά τού να μοιράζεσαι δεν εξαντλείται σε ανηφόρες, που άλλωστε λίγοι μπορούν ν’ ανεβούν, και η περιπέτεια της αναζήτησης δεν περιορίζεται στα όρια της σωματικής δικαιοδοσίας.
Επανεμφανίστηκε με τη μορφή δυο πλούσιων και καλαίσθητων βιβλίων, αλλά το μέλι της έσταξε και σε ταπεινότερης υπόστασης - όχι όμως και σπουδαιότητας - υλικό. Το 04, το περιοδικό του συλλόγου, που αισίως έφτασε στο τέταρτο τεύχος του, δεν επεδίωξε τον τίτλο, δανείστηκε όμως αρκετά από τα ιδιώματα τής πριν από 13 χρόνια αρχής. Δεν είναι η ετικέτα που κάνει τη διαφορά, είναι η γλύκα που διατηρείται στο μέλι, ακόμα κι αν ξεχαστεί για λίγο καιρό στο ντουλάπι.
Επανεμφανίστηκε με τη μορφή δυο πλούσιων και καλαίσθητων βιβλίων, αλλά το μέλι της έσταξε και σε ταπεινότερης υπόστασης - όχι όμως και σπουδαιότητας - υλικό. Το 04, το περιοδικό του συλλόγου, που αισίως έφτασε στο τέταρτο τεύχος του, δεν επεδίωξε τον τίτλο, δανείστηκε όμως αρκετά από τα ιδιώματα τής πριν από 13 χρόνια αρχής. Δεν είναι η ετικέτα που κάνει τη διαφορά, είναι η γλύκα που διατηρείται στο μέλι, ακόμα κι αν ξεχαστεί για λίγο καιρό στο ντουλάπι.
Από την εκδοτική ομάδα του ΕΟΣ, Το Μέλι των Γκρεμών, κυκλοφορούν:1) Κυνηγοί του φωτός-Ανάβαση στον Άθω. Κείμενα ορειβατικών και λογοτεχνικών αναβάσεων. Ελένη Γαραντούδη, Γιώργος Κολώνης, Βασίλης Κυριλλίδης. Δημοτική βιβλιοθήκη Καβάλας, 1997.
2) Χρυσοφόρον Γης Ανάστημα. Το Παγγαίο των μύθων και της ιστορίας. Ελένη Γαραντούδη, Θεόδωρος Λυμπεράκης. Χορηγία οινοποιία Λαζαρίδη Ο.Β.Γ.Ε. Α.Ε. 1999.
3) Ημερολόγιο 2000. 10 χρόνια Ε.Ο.Σ. Καβάλας. Βασίλης Κυριλλίδης. Χορηγία Γιώργος Καμπουρίδης ‘Το Παραδοσιακό’ 1999.
4) Χρυσοφόρον Γης Ανάστημα. 2η ανανεωμένη έκδοση. Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Καβάλας, 2000
5) Παγγαίο, Πολύδωρον όρος. Συλλογικό. Ιστορία, αρχιτεκτονική, φύση του Παγγαίου. Πολιτιστικός σύλλογος Ελευθερούπολης, 2000.
6) Χρυσοφόρον Γης Ανάστημα. 3η έκδοση. Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, 2007.
7) Το Παγγαίο όρος σε λόγο πεζό. Ανθολογία ιστορικών και πεζογραφικών κειμένων για το Παγγαίο. Βασίλης Κυριλλίδης. Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας 2008
Άλλες εκδόσεις από τον ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καβάλας:
- Αναρριχητικός οδηγός Ηρακλείτσας. Αναρριχητικές διαδρομές της Ηρακλείτσας. Αλέξανδρος Τσιλογεώργης. Νομαρχιακή επιτροπή τουριστικής προβολής Καβάλας, 1997
- 04. Περιοδική έκδοση του Ε.Ο.Σ., τέσσερα τεύχη.
- Χάρτης περιαστικού δάσους Καβάλας. Καταγραφή και χαρτογράφηση των διαδρομών του περιαστικού δάσους. Θανάσης Δασκαλούδης, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καβάλας, 2008
η ομάδα ορεινής διάσωσης
(του Βασίλη Κυριλλίδη)
Ξεκίνησε σαν προβληματισμός για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση ορειβατικού ατυχήματος. Συζητήθηκε και αναλύθηκε η δυσκολία ανεύρεσης και διάσωσης μελών, σε σημεία που μόνο ορειβάτες μπορούν να πάνε. Αντιμετωπίστηκε ως αυτοπροστασία, σε εποχές που η αποτελεσματικότητα των κρατικών φορέων πόρρω απείχε των σημερινών δεδομένων. Συστάθηκε κατόπιν συλλογικής απόφασης. Απαρτίστηκε από ανθρώπους που, έκτοτε, επανειλημμένα απέδειξαν πως δεν αρκούνται στα λόγια. Έσπευσε γρήγορα και καθοριστικά σε περιπτώσεις ορειβατικών κι όχι μόνο ατυχημάτων. Αποτιμήθηκε, εκτιμήθηκε κι επισήμως τιμήθηκε, μόλο που δύσκολα θα βρείτε κάποιον πρωταγωνιστή της πρόθυμο να σας διηγηθεί τα κατορθώματά του. (Αν αυτό συμβεί μάλλον θα πρόκειται για άτομο που πέρασε ξυστά από δίπλα μας). Εξοπλίστηκε και συνεχίζει να εξοπλίζεται από πολιτεία και φορείς. Εκπαιδεύτηκε και συνεχίζει να εκπαιδεύεται. Εκπρόσωποί της παραβρίσκονται στις πανελλήνιες συναντήσεις, παρακολουθούν σεμινάρια κι ακολουθούν τις εξελίξεις σε τεχνικές μεθόδους και σύγχρονο υλικό. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε πρακτική αξία εαν πρωτίστως δεν υπήρχε μια μόνιμη ανοικτή γραμμή, έτοιμη ν’ ανταποκριθεί στο κάλεσμα. Περγαμηνές και προδιαγραφές δεν θα την καθιστούσαν πολύτιμη, εάν απουσίαζε η ικανότητα γρήγορης αντίδρασης και παρουσίας της, σε χρόνο που θα ζήλευαν και οι πιο εκπαιδευμένες μονάδες.
Εύχεται να είναι αχρείαστη, αλλά βασίζεται στην αρχή ότι το τηλέφωνο της επικοινωνίας μπορεί να χτυπήσει το επόμενο λεπτό.