Κείμενο: Γιώργος Κολώνης
από την ταινία Scream of Stone-Cerro Torre (1991), όπου ο γνωστός γερμανός σκηνοθέτης Werner Herzog υλοποίησε μια πρωτότυπη ιδέα του μεγαλύτερου ίσως ορειβάτη της σύγχρονης εποχής, του Reinhold Messner, ενώ συμμετέχουν σαν ηθοποιοί και πραγματικοί ορειβάτες όπως ο Hans Kammerlander.
Δεν ξέρω τι με οδήγησε, μέχρι και σήμερα, να συμπαθώ τους μεγάλους ανθρώπους και ν' αφιερώνω χρόνο, για να μάθω πράγματα που έζησαν και μπορούν να περιγράψουν. Έγινε πιο έντονο από την στιγμή που ηλικιακά πέρασα αυτό που λέμε τα μισά, και τώρα κάνω το ίδιο και στους μικρότερους, καθώς αναζητώ από τις εμπειρίες τους στοιχεία και υλικό, για το τι βλέπουν και πως. Εξαιρώ την γενιά μου, που, λίγο η συμμετοχή στην δράση, λίγο η άμμεση η έμμεση ενημέρωση, με καλύπτει στο να μαθαίνω πράγματα. Κι αυτό γιατί πάντα υπήρχε θέμα προτεραιοτήτων, όσον αφορά στη διαχείριση του προσωπικού μας χρόνου. Το κατά πόσο δηλαδή η αναζήτηση της πληροφορίας θα πρέπει να είναι μια διαδικασία τόσο χρονοβόρα, ώστε να αποβαίνει σε βάρος της καθημερινής μας δράσης. Γεννιέται, λοιπόν, το ερώτημα: Αν όλα αυτά που αναζητάς ως πληροφορίες και υλικό σου τα πρόσφερε, σε μια κομψή συσκευή USB, ένας καλός φίλος, η το διαδίκτυο, θα σταματούσες να μοιράζεσαι με την γιαγιά και το παιδί την εμπειρία τους; Σίγουρα όχι.
Ένα πρώτο συμπέρασμα στον προβληματισμό έρχεται, αν δεχτούμε πως μια αντικειμενική πληροφορία είναι σημαντικό να καταγράφεται και να μεταφέρεται με τον καλύτερο τρόπο στον χρόνο. Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, για τα βουνά, που είναι και ο κοινός μας τόπος. Τι καλύτερο, να υπάρχει η φωτογραφία ενός παγετώνα στην βάση ενός βουνού των Άλπεων, στις αρχές του αιώνα, και δίπλα μια άλλη, τραβηγμένη το καλοκαίρι του περασμένου χρόνου, από μια ομάδα φίλων ορειβατών που επισκέφθηκαν την περιοχή; Πόση κουβέντα μ' έναν ντόπιο θα χρειαζόταν για να περιγράψει κανείς το πριν και το μετά του ίδιου σημείου; Και σε ποια γλώσσα θα γινόταν, αν το σημείο βρίσκεται στο ορειβατικό τρίγωνο Ελβετίας Γαλλίας Ιταλίας; Θα μπορούσε η μετάφραση ν' αποδώσει το συναίσθημα του γέρου ορειβάτη, που με πρωτόγονα μέσα διέσχιζε έναν παγετώνα, ο οποίος σήμερα ούτε καν υπάρχει; Κι αν αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας και μόνο εικόνας από μια συγκεκριμένη γωνία λήψης, τι θα συμβεί αν επεκταθούμε στα άπειρα στοιχεία της φυσιολογίας και του μικροκλίματος της κάθε δραστηριότητας και του κάθε τόπου;
Είναι σίγουρο πως θα χαθούμε. Αξίζει να βάζουμε μια τάξη στην αταξία της φύσης και των γεγονότων, αλλά στο τέλος η εντροπία θα μας ξαναφέρει στο χάος. Και λοιπόν; Εμείς πάλι, εκεί, θα τα συμμαζεύουμε, στον ατέρμονο αγώνα της αναζήτησης των εμπειριών της ζωής, μέσα από την γνώση και την ελπίδα πως ό,τι κάνουμε δεν είναι από συνήθεια, αλλά από μια προσπάθεια να κατανοήσουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Αυτό θα μας κάνει καλύτερους στο να το ζήσουμε, και περισσότερο έτοιμους να το μοιραστούμε με άλλους. Αυτή είναι η ουσία της ορειβατικής μας ζωής και η αλήθεια που ανακαλύπτουμε μέσα στα μονοπάτια των βουνών και στην κατάκτηση των απρόσιτων κορυφών.
Πεπεισμένος, λοιπόν, ότι στη ζωή ιστορία γράφουν οι παρέες και ότι στην τελευταία εικοσαετία η φουρνιά των καβαλιωτών ορειβατών χαρακτηρίζεται από στοιχεία συνέπειας, συνέχειας κι εργατικότητας, (που θεωρούνται απαραίτητα για να συλλέξει, να καταγράψει και να διαχειριστεί κάποιος τα μυστικά και τις αλήθειες των βουνών, όπως αυτές έχουν καταγραφεί σε ταινίες, στον ελληνικό και παγκόσμιο χώρο), πρέπει να ξεκινήσει η συλλογή, καταγραφή, υποτιτλισμός, ακόμα και η μετάφραση ταινιών, που έχουν θέμα τους τα βουνά. Είτε έχουν προβληθεί, είτε όχι. Σε οποιαδήποτε μορφή (μεγάλου μήκους, μικρού, ντοκιμαντέρ, ιδιωτικό βίντεο, φωτογραφία, μαγνητοφωνημένη συνομιλία, κλπ). Αν είναι δύσκολη η αδύνατη η ψηφιοποίηση τους, τότε μπορεί να καταγράφεται το γεγονός και η όποια προσπάθεια να γίνεται σε δεύτερο χρόνο. Με την βοήθεια φορέων, όπως π.χ. το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών μέσων (Ι.Ο.Μ.), νομίζω ότι η πρωτοβουλία αυτή θα βοηθήσει και τον κόσμο ο οποίος θα ασχοληθεί, αλλά και ολόκληρη την ορειβατική κοινότητα, αφού ο στόχος θα είναι η νομιμοποίηση της προβολής του υλικού κατά περίπτωση, για εκπαιδευτικούς σκοπούς, στις συλλογικότητες των βουνών (ορειβατικούς, πεζοπορικούς, φυσιολατρικούς κ.α.), στην Ελλάδα και όχι μόνο. Αρωγοί στην προσπάθεια πιστεύω θα βρεθούν και η Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος, αλλά και η Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας και Αναρρίχησης, οι οποίες μπορούν και να κοινοποιήσουν τις προθέσεις του συγκεκριμένου αρχείου, αλλά και να το προβάλλουν στο μέλλον μέσα από τα παραρτήματα τους. Θεωρώ δεδομένο ότι η ενασχόληση της ντόπιας κοινότητας ορειβατών με το συγκεκριμένο θέμα θα βελτιώσει και θα βοηθήσει την ορειβατική δράση, διδάσκοντας από την συσσωρευμένη εμπειρία της παγκόσμιας ορειβατικής κοινότητας .
