Η ζεστή καμινάδα

το καταφύγιο στο βουνό
(του Βασίλη Κυριλλίδη)

4Μπορεί να εξυπηρετήσει περί τα είκοσι άτομα, λειτουργεί από τις αρχές του 97, κι έχει αρχίσει ν’ αποδίδει. Όχι σε χρήμα, ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά σ’ αυτόν τον τομέα, κι όσο να ‘ναι, δεδομένης της ανυπαρξίας επιχορηγήσεων, (εξαντλημένων από την απλόχερη διανομή τους σε έργα μηδαμινής αξίας και απόδοσης), το κόστος συντήρησης και λειτουργίας ενός οικήματος δεν καλύπτεται εύκολα. Αποδίδει, όμως, σε ψυχική απολαβή, όταν ξεκλειδώνεις την πόρτα του λαχανιασμένος από τη νυχτερινή σου διαδρομή, όταν σκαλίζεις τα ξύλα για να γίνουν κάρβουνα, όταν η μυρωδιά των ψημένων σε προτρέπει να παραβλέψεις, να δικαιολογήσεις, και να αποδεχτείς την επικείμενη γαστριμαργική ατασθαλία.
Ανάμεσα στην καλή σου συντροφιά έχεις σχεδόν ξεχάσει πόσος κόπος καταβλήθηκε για να μετατραπούν αυτά τα εγκαταλειμμένα παραπήγματα του στρατού, (και, ενδιαμέσως, χειμαδιά ζώων), στο λειτουργικό αυτό χώρο, που συγκυρίες τον έφεραν να είναι ο μοναδικός του Παγγαίου, που το χειμώνα ο καπνός του ανεβαίνει συχνά από την καμινάδα. Αυτούς τους κόπους υπενθυμίζουν οι φωτογραφίες, αραδιασμένες σ’ ένα του τοίχο, που αποτυπώνουν τα στάδια μετατροπής, ανέγερσης, διαμόρφωσης, επιπρόσθετων και άλλων, ατέρμονων, συμπληρωματικών εργασιών. 5Σου θυμίζουν και τους ανθρώπους, άλλους περισσότερο άλλους λιγότερο ειδικευμένους, ο καθένας τους στο μέτρο του δυνατού, με τα μανίκια ανασηκωμένα, τα οικοδομικά εργαλεία στο χέρι και τον ιδρώτα στο πρόσωπο, ν’ αλλάζουν τη μορφή και να μετατρέπουν το γκρέμισμα σε λειτουργικό κατάλυμα - άξιο παραλήπτη συγχαρητηρίων από τους εκπροσώπους  του στρατού, που ευγενικά παραχώρησε τη χρήση των πάλαι ποτέ εδώ φυλακίων του.
Ευχάριστο που οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι μπορούν σποραδικά ν’ απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους, και, μόλο που πάντα χρειάζεται να ξαναπιάνουν στα χέρια το φτυάρι, τον κασμά, το αλυσοπρίονο, μπορούν ωστόσο, κάποια βράδια του χειμώνα, να σηκώνουν ένα ποτήρι κρασί δίπλα στις φλόγες του τζακιού του.