(του Βασίλη Κυριλλίδη)

Στα είκοσι χρόνια δικαιούσαι να έχεις τέτοιο. Ένας μικρός τίτλος ανάμεσα σε άλλους, στα αριστερά της ιστοσελίδας, που παραπέμπει σε παλιές φωτογραφίες, παλιές εποχές και παλιές καταστάσεις. Στιγμές από το ξεκίνημα, από τα πρώτα βήματα, από τους δειλούς πειραματισμούς. Κάποιοι εικονιζόμενοι μπορεί και να έχουν ξεχάσει την ύπαρξη αυτών των φωτογραφιών, ίσως κι ο σύλλογος να έχει ξεχάσει τους ίδιους, μιας και το σημερινό ανθρώπινο δυναμικό απαρτίζεται, κατά το πλείστον, από άτομα που έχουν μόνιμα ενταχθεί τα δέκα με δεκαπέντε μετέπειτα χρόνια. Οι καινούργιες αφίξεις δεν τους γνωρίζουν, ούτε και μάλλον θα τους συναντήσουν ποτέ. Οι λίγοι σύγχρονοί τους αποδίδουν την τιμή ή αποδέχονται το κλείσιμο του κύκλου των πραγμάτων καταχωρώντας στη συνείδησή τους την απουσία, άλλοτε ως απώλεια κι άλλοτε ως αποδεκτό γεγονός. Θέμα προσωπικών εμπειριών και αξιολογήσεων. Δεν μπορείς ν’ αγνοήσεις το παρελθόν, μπορείς μόνο ν’ αλλάξεις τον τρόπο που το βλέπεις.