Η οροσειρά της Ροδόπης αποδεικνύεται ανεξάντλητο πεδίο περιπλάνησης κι εξερεύνησης για ορειβάτες. Απαραίτητη, όμως, προϋπόθεση για μια ορεινή διάσχιση ενός τμήματός της, ιδίως αν αυτή πραγματοποιείται για πρώτη φορά, είναι μια πολύ καλή, από φυσική άποψη, ομάδα.

Επιβλητικά τοπία, ιδανικός καιρός και η απόλαυση της ορειβασίας, θα μπορούσε να είναι επιγραμματικά η περιγραφή της ανάβασης στον Όλυμπο, το Σαββατοκύριακο 5 και 6 Ιουλίου, για την ομάδα του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καβάλας. Ξεκίνησε από την διασταύρωση Γκορτζιά, για ν’ ανεβεί και να διανυκτερεύσει στο καταφύγιο Γ. Αποστολίδης στο οροπέδιο των Μουσών και να επιστρέψει την επομένη στα Πριόνια, αφού πρώτα συμπλήρωσε το οδοιπορικό της με ανάβαση και στην κορυφή Σκάλα (2.866 μ).

Όλα τα βουνά είναι όμορφα. Το καθένα έχει τις χάρες και προσφέρει τις δικές του συγκινήσεις. Ωστόσο κάποια βουνά θεωρούνται διαφορετικά, είτε γιατί η γεωφυσική τους ανατομία είναι ξεχωριστή, είτε γιατί βρίσκονται πολύ μακριά για να απομυθοποιηθούν από επανειλημμένες αναβάσεις, είτε γιατί τα περιβάλλει ο θρύλος των μακρινών τόπων.

Ούτε η βροχή, που όμως δεν κράτησε, ούτε η όποια δυσκολία των πολύωρων ορεινών πεζοποριών, δεν αποθάρρυναν τα μέλη του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καβάλας που συμμετείχαν στην εξόρμηση στο Πιρίν της Βουλγαρίας, το τριήμερο 12-14 Σεπτεμβρίου. Η συμμετοχή ήταν πολυπληθής, ωστόσο δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην αποζημιώθηκε, καθώς το πρόγραμμα περιελάμβανε αναβάσεις και διασχίσεις περιοχών, για όλα τα ενδιαφέροντα και για όλες τις δυνατότητες των μελών.

Η διάσχιση Πίνοβου – Τζένας είναι κάτι που σπάνια περιέχεται σε προγράμματα συλλόγων κι αυτό εξ αιτίας της δυσκολίας της. Απαιτεί 2 μέρες πολύωρων ορεινών πεζοποριών, σε δύσβατο και συχνά δυσδιάκριτο μονοπάτι, με φορτωμένο σακίδιο που περιέχει μεταξύ των άλλων το αντίσκηνο και τα εφόδια μιας διανυκτέρευσης στο βουνό. Εξ αιτίας αυτού του λόγου σπάνια θα συναντήσει κανείς συνάδελφους ορειβάτες στη διαδρομή.