I first came to mount Olympus in December 2014, to hike from Litochoro to Prionia. In that period I was living in Kavala, to write a book. Months laterFotini, Thanasis, Vasilis, Vangelis and other friends from E.O.S. Kavalas brought me to the Kakalos and Christakis refuges.

Η ιδέα για μια ανάβαση σε κάποια ψηλή κορυφή των Άλπεων πάνω από 4000 μέτρα συζητιόταν από καιρό μεταξύ μας. Για τους παλιότερους ήταν ένα κρυφό όνειρο που δεν είχαμε καταφέρει να πραγματοποιήσουμε, ενώ για τους νεότερους ήταν μια καλή ευκαιρία ν’ αποκτήσουν πολύτιμες γνώσεις κι εμπειρίες σε βουνά μεγάλου υψομέτρου, σημαντικό εφόδιο για τη μελλοντική ορειβατική τους δράση.

Όρβηλος 24 -25 Οκτωβρίου 2015

Στην κορυφή του Όρβηλου, εκείνη την συγκεκριμένη μέρα, μ’ εκείνη την συγκεκριμένη παρέα, μ’ εκείνη την συγκεκριμένη διάθεση, έφτανες στο συμπέρασμα πως το μεγαλείο του κόσμου υπάρχει όχι για να τονίσει την ασημαντότητά σου, αλλά, αντίθετα, να σε κάνει να νιώσεις το δικό σου μεγαλείο. Ακούγεται υπερφίαλο, αλλά ας είναι. Μια ματιά ολόγυρα σε δικαιολογεί.

Κοντεύει δίωρο περπάτημα. Ακόμα βρισκόμαστε στη χαράδρα της Σταλαγματιάς. Ατέλειωτη φαίνεται σ’ όσους για πρώτη φορά βρίσκονται εδώ. Εγώ κάτι θυμάμαι από τον αγώνα του Φαέθωνα και φυσικό το βρίσκω. Αφύσικη είναι η υγρασία. Λίγο παρακάτω από εκατό τοις εκατό. Το επόμενο είναι να περπατάς μέσα στο νερό. Δεν απέχει και πολύ, γιατί το νερό που χάνουμε με τη μορφή ιδρώτα μας λούζει. Αλλά αισθανόμαστε τυχεροί. Το δελτίο έδωσε καταιγίδες για το διήμερο, αλλά αυτό μόνο σαν ενδεχόμενο υφίσταται. Μέχρι στιγμής, δηλαδή.

Μια ακόμη ημερήσια εκδρομή του Ορειβατικού Συλλόγου Καβάλας πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, την Κυριακή 9 Ιουνίου. Στόχος της πρόσφατης εξόρμησης ήταν ο ορεινός όγκος του Αγίου Παύλου, στα δυτικά του όρους Φαλακρού. Με συντονιστές την Βάσω Μπανάσα και τον Γιώργο Θεοδοσιάδη 15 μέλη του Ε.Ο.Σ. Καβάλας ξεκίνησαν για το χωριό Γρανίτης, που βρίσκεται πάνω στον οδικό άξονα, επί της στενωπού που ενώνει την πεδιάδα της Δράμας με το λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου.

Το Νεπάλ είναι μια μικρή ορεινή χώρα στις νότιες πλαγιές των Ιμαλαΐων, «στριμωγμένη» ανάμεσα στην Ινδία και στο Θιβέτ. Ονομάζεται και «Ορεινό Βασίλειο», καθώς τα 9/10 του εδάφους της καλύπτονται από ψηλά βουνά. Τα βόρεια σύνορα της χώρας αποτελεί η οροσειρά των Ιμαλαΐων, η οποία εκτείνεται σε μήκος περίπου 800 χλμ, σχηματίζοντας ένα τεράστιο ορεινό τοίχο που χωρίζει το Νεπάλ από το Θιβέτ.

Μερικές φορές πρέπει να προσέχει κανείς τι ονειρεύεται, γιατί κινδυνεύει κάποια από τα όνειρά του να πραγματοποιηθούν! Έτσι κάπως ξεκίνησε, και για τους πέντε μας, η περιπέτεια στις άγονες και απόκρημνες πλαγιές των Ιμαλαΐων.Ο καθένας από εμάς, ξεχωριστά κάποια στιγμή στη ζωή του, τόλμησε να ονειρευτεί πως θα πεζοπορήσει στα βήματα χιλιάδων ορειβατών, λιγότερο ή περισσότερο τολμηρών, που όδευαν προς τη ''στέγη του κόσμου''.

«Δεν είναι από περηφάνια, ούτε από ακροβατική διάθεση που αναβαίνουμε στο βουνό. Το άγνωστο μας μαθαίνει να βρίσκουμε το δρόμο μας, να μετράμε τη φύση των εμποδίων, και το μέτρο της δικής μας αντοχής. Τι άλλο αξίζει στη ζωή, απ' το να ξέρεις πού πηγαίνεις και τι μπορείς να εκπληρώσεις;....»

Το οξύμωρο είναι ότι η «Ζεστή κοιλάδα», την ημέρα που την προσεγγίσαμε, σκοτείνιασε. Χαλάζι και κεραυνοί μας καθήλωσαν στην όχθη του φουσκωμένου από τη λάσπη Αρκουδορέματος. Αφετηρία μας το χωριό Βωβούσα, μήνας Ιούνιος. Ξεκινήσαμε το μονοπάτι προς Αρκουδόρεμα από την σιδερένια γέφυρα του Αώου. Περάσαμε τα Σμιξώματα, τη συμβολή δηλαδή του Αώου με το Αρκουδόρεμα, και τις σάρες της διαδρομής, ώσπου να διασχίσουμε τρεις φορές το ποτάμι.